Napomena: U Be"cu 1870., Vuk Stefanovi'c Karad"zi'c

Ero i Tur"cin

Orao Tur"cin ralicom po strani iznad nekake 'cuprije, a Ero putem 'cerao nekoliko konja natovarenih. Kad se Ero priku"ci blizu, onda Tur"cin stane vikati: "'Ca "saronja, 'ca! i ti ima"s pamet, a Ero je nema." U tom Ero dodje na 'cupriju, pa na'cera konje preko 'cuprije, a njega stane pomaganja: "Jaog mene do Boga miloga! "Sto 'cu sad?" A Tur"cin, kad to "cuje, br"ze bolje ustavi volove, pa str"ci k njemu: ""Sta je more Ero? "Sta je?" "Og mene do Boga miloga! eto odo"se mi konji, a ja ostadoh za vodom." "Ajde more i ti za konjma." "Ne smijem, gospodaru! Bog a Bo"zja vjera, ja tuda za "zivot pre'ci." "Be ajde more ne luduj, kako ne smije"s pre'ci preko 'cuprije, kuda ide svijet i konji natovareni prelaze." Ajja! Ero ne 'ce nipo"sto, nego jednako jau"ce i lele"ce. Onda Tur"cin: "Ajde more "sta 'ce"s dati, da te prenesem ja na ledjima?" "A "sto i"ste"s, gospodaru?" "Da'ce"s mi dvanaest perpera." "Ajde de!" Uprti Tur"cin Eru, te prenese preko 'cuprije, a kad ga spusti na onoj strani, onda se Ero stane pipati po njedrima: "Nemam, gospodaru, ni perpere, Bog i Bo"zja vjera!" A Tur"cin: "Kako nema"s, bre, ana seni sitim! Za"sto la"ze"s? Odi opet na ledja." Ero uzja"se opet Tur"cina, te ga jo"s jednom preja"se preko 'cuprije; pa ga onda zbaci Tur"cin na zemlju: "Eto, kurvo! crkni tu, kad nema"s "cim da plati"s," pa onda otide svojim volovima i po"cne opet orati; a Ero onda sko"ci pa preko 'cuprije: "Ej Tur"cine! gledaj kako i tvoj "saronja ima pamet, a Ero je nema! Ele on tebe prejaha dvaput preko 'cuprije."