Napomena: U Becu 1870., Vuk Stefanovic Karadzic

Kafa i njezino crnilo

Kad podje jednom kum knez u kuma popa u varos na krsno ime, najpridje iznesu mu kafu. Knez pomisli da je kafa najvisa cast, i naumi kad se krsno ime sluzi, te kupi malo kafe. Kad dodje kuci, rece kneginji: "\Spremi ovo kave tamo kad dodje kum pop, da mu svaris." Kneginja nije nikad kafu ni vidjela a kamoli pila ali varila, i nakom nekoliko doba prodje pop pokraj njihove kuce, a knez ga svrati u kucu moleci ga, da priceka dok mu kavu ucine. Pocne se pop izgovarati da nema vremena a da se noc primice, ali zaludu. Uljeze pop, a knez zeni: "Odmah kavu pristavi da se vari." Kneginja nastavi po pinjate vode i svu kavu u vodu, onako ne poprzenu. Ceka pop kad ce ta kava doci, kad kava nikad varena, te pop zaprasi moleci, da ga bez kave puste. Potrci knez do ognja i zapita kneginju: "Jeli vec varena? Jeli pustila crnilo?" pa kad vidi da nije, vrati se stidan govoreci: "Oprosti, kume pope, Boga radi! prevario me u vasu varosu jedan Lacman i Lacmanski sin, te mi prodao nekakve kave koja ne pustava crnilo." Pop se nasmije, te podje doma bez kave.