Napomena: U Be"cu 1853., Vuk Stefanovi'c Karad"zi'c

Za "sto u ljudi nije taban ravan?

Kad su djavoli otpali od Boga i utekli na zemlju, onda su i sunce odnijeli sa sobom, pa ga djavolski car nabio na koplje i nosio na ramenu. Kad ve'c zemlja protu"zi Bogu da ho'ce sva da izgori od sunca, onda Bog po"slje svetog Arandjela, da gleda kako da uzme sunce od djavola. Kad sidje sveti Arandjel na zemlju, a on se udru"zi s djavolskim carem; ali se djavolski car osjeti "sta on ho'ce, pa se dobro uzme u pamet. Hodaju'ci tako po zemlji njih dvojica zajedno dodju na more i stanu da se kupaju; a djavo udari koplje sa suncem u zemlju. Po"sto se malo prokupaju, onda re"ce sveti Arandjel: "De da ronimo, da gledamo koji mo"ze dublje." A djavo mu odgovori: "Hajde de." Onda sveti Arandjel zaroni, i iznese u zubima pijeska morskoga. Sad treba i djavo da zaroni, ali se boji da mu sveti Arandjel dotle ne odnese sunce. U tom mu padne na um, te pljune na zemlju, i od njegove pljuvanke postane svraka da mu "cuva sunce dok on zaroni i iznese u zubima morskoga pijeska. Kako djavo zaroni, a sveti Arandjel prekrsti rukom more, te na njemu postane led od devet ar"sina debeo; pa onda spopadne sunce i pobjegne k Bogu, a svrake stane kreka. Kad djavo "cuje svra"cij glas, onda ve'c vidi "sta je, pa se br"ze bolje vrati natrag. Kad gore, ali se more zaledilo, ne mo"ze na polje! Onda se br"ze bolje vrati opet na dno mora, te uzme kamen i njim probije led, pa onda poteci za svetijem Arandjelom! Onaj bje"zi, a ovaj za njim! Taman kad sveti Arandjel kora"ci jednom nogom k Bogu na nebo, onda djavo stigne, te mu noktima iz tabana u druge noge i"s"cupa veliki komad mesa. Kad sveti Arandjel dodje sa suncem onako ranjen pred Boga, onda zapla"ce: ""Sto 'cu, Bo"ze, ovako grdan?" A Bog mu re"ce: "'Cuti, ne boj se; ja 'cu narediti da svi ljudi imaju tako na tabanu kao malu dolinu." I tako Bog uredi, te u sviju ljudi postane na tabanima u obadvije noge kao mala dolina. I tako ostane i do danas.